ارزیابی زیرساخت های سبز شهری به منظور اصلاح تدریجی آن ها در سیمای سرزمین تهران

یکی از چالش هایی که بسیاری از شهرها در نتیجۀ افزایش جمعیت و مصرف زمین، با آن مواجه اند، از بین رفتن سیستم پشتیبان حیات یا شبکۀ زیرساخت های سبز است. از آنجا که این زیرساخت ها ارائه دهندۀ خدمات اکولوژیک متعددی برای مناطق شهری اند، امروزه توجه بسیاری از برنامه ریزان شهری را به خود جلب کرده اند. تهران نیز در دهه های اخیر رشد سریعی داشته و اختلال های جدی ساختاری در آن ایجاد شده که در مطالعات مختلف به آن پرداخته شده است. اما این مطالعه مناطق بیست ودوگانۀ تهران را از نظر دارابودن فرصت مرمت، حفاظت، توسعه و بهره وری و به طور کلی مناطقی که بیش از بقیه در معرض تخریب زیرساخت های سبز قرار دارند، شناسایی می کند. ازاین رو هدف از این پژوهش ابتدا شناسایی و تشریح این زیرساخت ها، سپس تعیین نارسایی آن ها با در نظر گرفتن توزیع فضایی عوامل تخریب است. در این پژوهش ابتدا زیرساخت های سبز تهران در سال های 2003 و 2013 با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست، شناسایی، سپس بر اساس حضور تباهی ها در سطوح سبز و باز و با استفاده از مفاهیم و متریک های سیمای سرزمین ارزیابی شده است. در نهایت با توجه به خصوصیات ساختاری هر منطقه، راهبردهایی برای ارتقای وضعیت زیرساخت های سبز پیشنهاد شده است.